Vandaag staat de 222 op het programma.
Deze weg is vernoemd als de beste weg om te rijden,
Alhoewel de kilometers voelbaar worden in de rug, knieen en vooral zitvlak, ga ik er toch met enthousiasme tegen aan. Het eerste stuk is nog wat rechtdoor bollen, tot in Portugal, maar dan neemt Garmin de leiding.
Even naar het noorden, en dan resoluut het bochtenwerk in, richting west.
Deze richting is perfect, de zon staat bijna nooit recht in de ogen.
Het voornoemd verslag meldt 93 bochten; straf, ik heb er 215793 geteld (ik kan er één of twee naast zitten).
De paardjes zijn weer los, want de wegen liggen er perfect bij, zo goed als geen verkeer.
Geen moment vervelen, maar ook geen moment suffen.
Ik stop even om de GoPro te monteren. Als ik de filmpjes kan opladen, zie je ze hier
Het eerste deel van de route loopt door berg/heuvelachtig gebied. De ene quinta na de andere, vooral druiven worden hier geteeld.
Dat Portugezen geen Belgen zijn wordt ook hier weer duidelijk. All 75 km bochtjes door een prachtige streek, en geen enkel terrasje of cafeetje gezien.
In het beste geval kan je iets te drinken kopen in een benzinestationnetje in één van de vele dorpjes.
CreditCard is hier ook nog niet uitgevonden.
In het tweede gedeelte duikelt de weg naar beneden, de Douro vallei in. Ook mooi, maar wat minder spectaculair om te rijden.
De druiven hebben plaats gemaakt voor kersen.
Om de haverklap staat hier een stalletje met kersenverkoop.
Een stop in het eerste cafeetje dat ik tegen kom. De kelner is een Portugees, die Nederlands praat (werkt parttime in Nederland). De barman spreekt frans : geboren in Brussel.
Ik zal nog meer Portugezen tegenkomen die kort of lang in het buitenland verbleven hebben (vb onze leverancier van electrotoestellen heeft 30 jaar in Canda gewoont).
Portgual heeft zijn zonen en dochters uitgezonden (weggejaagd?), maar ik hoor meerdere keren dat ze vroeg of last krijgen van heimwee (hoewel sommigen nooit in Portugal geleefd hebben)
En kijk, achter een bocht nog een bekende Portugees :
zoals gezegd, de gopro filmpjes en fotos komen nog.
Wat doet een Portugees in een dorpje op een rustig weekend?
Juist : een stoel buiten en rondkijken. Dat was in het Waasland vroeger niet anders.
Hier wordt een "motard" ook nog verwonderd (bewonderend?) nagekeken. Gesprekken stoppen, groepjes keren zich om ...
Dichter bij Aveiro wordt het stilaan te warm om nog confortabel te zijn.
Nieuwe stop om af te koelen
Aveiro zelf heeft niet echt veel indruk gemaakt. De gondels op de rivier lijken me nogal afgekeken.
Wel mooi was een openluchtconcert, klassiek muziek met koor en sopraan. Gratis, zomaar.
Vanop een terrasje is dat best genieten. (maar daar is klaasvaak ook weer terug)
De kilometer beginnen hun tol te eisen, en ik moet jammer genoeg te vroeg naar bed.
Maar ... morgen zijn we 'thuis' in Nadadouro !
Slaapze !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten