Portugal motor trip, epiloog

Deze blog is afgerond.
Wil je het verhaal wat volgen, dan kan je best onderaan, met de oudste datum beginnen.

Groeten
Luc

San Sebastian (SP) - Ekeren (B)

Weer mooi weer.
En verademing vergeleken met de heenrit.

Morgen wordt weer regen voorspeld, dus doen we een poging om meteen naar huis te rijden.
Verstand op nul; blik op oneindig, fado in de speakers, ...

1150 km, en 12 uur later gaat de sleutel in het huisslot.

Mission Accomplished

Tot een volgende !
Bedankt voor het lezen, vragen en reacties zijn uiteraard welkom

Groeten
Luc

Nadadouro (PT) naar San Sebastian (SP)

Zoals beslist : rechte lijn terug naar Belgie.
Het stuk door Spanje is mooi en aangenaam rijden.

23 graden, net genoeg om het niet koud te krijgen.

Geen verrassingen, eigenlijk gewoon omgekeerde weg, met veel herkenningspunten.

Na 1100 km is de stop in San Sebastian.
Het bruist er weer van het leven, maar daar merk ik niet lang veel van.

Slapen, en morgen vroeg weer op.

3 dagen in Nadadouro (caldas da rainha)

Het werk kan beginnen.

Een eerste afspraak met Richard (Portugal Projects) om de planning te overlopen, dan naar de Novo Banco, Ricardo van Pool Solutions, Dr Luisa Herculano (advocaat), Eduardo Silva voor de huishoud apparaten, overleg met chaufagisten, en nog een afrondende meeting met Richard.

Ondertussen alle details van het huis bekeken, en een werklijst gemaakt.

Druk, maar op een aangename manier.

Grappig : de bovenburen van onze leverancier van oa droogkast, gelooft niet echt in die moderne machines zo te zien :

Binnen zijn de werken bijna rond, maar buiten is er nog wat te doen.

Meer details vind je op Facebook : https://www.facebook.com/casapedranobre

Ik kan als eerste overnachten in de 'master bedroom'.

Leuk, maar het is nog wel kamperen ;-)

Kijk Ma, zonder handen.

De motor blijft uit zichzelf rechtstaan.

Door te traag binnen te rijden is het wiel doorgespind, en ingegraven in de gravel voor de poort.

Net op de dag dat er geen werkvolk in of rond het huis bezig was.

Gelukkig was ik zo diep ingegraven dat de motor bleef staan.

Wat oude tegeltjes zoek en uitgraven.

Uiteraard is het vandaag een warme dag ;-)

De dagen vliegen om, en het is weer tijd om terug te bollen naar Belgie.
Omdat een verkoudheid aanhoudt, beslis ik om geen 'toertjes' meer te maken, en linea recta naar Belgie terug te rijden.

De dag van het vertrek nog een uitnodiging op ontbijt met Richard (lees een koffie drinken).
En dan 'hit the road'.

Aveiro (pt) naar Salir do Porto (pt)

Vandaag een niet te ambitieus ritje, de voorbije dagen worden voelbaar (verkouden door kou, regen en stormweer van eergisteren, de kilometers beginnen ook te tellen, vooral aan de billen ;-)

Niet te ambitieus, maar ik ga toch de autostrade niet op, kortste weg, zonder autostrade. 350 km...

Vertrek in Aveiro is weer vlot, zon op 10 uur houden om de richting te vinden, dan neemt Garmin over.

Het is zowat rond halfweg, als de tank en mijn maag leger worden. Weg van de grotere baan, op goed geluk een dorpje inrijden; met een pasteleria in de schaduw, daar kan ik niet voorbij.

De prijzen blijven verbazen : bruiswater, koffie, koek, voor de ronde som van 1,65 euro.

Goed, dan heb ik nog 'budget' ;-)

De rit brengt me door grote en kleine dorpjes; blijkbaar hebben veel een voorkeur voor zondag om een markt te houden; grote en kleine markten.

Op de grootste waar ik doorkom, schalt muziek uit de luidsprekers van de platenboer (nu ja CD-boer) : de laatste hits van Ingelbert Humperdinck en Bossa Novas (Tell Me Quando Quando Quando). Er zijn wel meer dingen die hier stil blijven staan zijn.

Niet dat het stoort, integendeel. Veel doet me weeral denken aan Belgie 30, 40 jaar geleden.

De muziek op de markt, de zondagrijders, het ontbreken aan reglementitis, de stress en gejaagdheid, de rust in de omgang.

In veel tankstations (niet op autostrade) is er nog 'service'. Meneer of madam komt de pomp bedienen. Mensen blijven dan ook rustig in de auto zitten tot ze bediend worden, 35° of niet.

Als motard doe ik dat liever zelf, maar meneer komt wel afrekenen. Een afronding van 15 cent levert een aantal 'multo obrigado's op.

De route brengt me door een aantal bossen met geurende dennen- en vooral eucaliptus bomen.

Met 35° in een donker motorpak laat veel aan een Finse sauna denken ;-)

Door van de route (lees grote rechte baan) af te wijken, geeft Garmin me een reeks kleinere wegels.

Fantastisch mooi rijden !

De dorpen lijken we uitgestorven. Geen kat (wel honden) op de weg.

Dichter bij Nazaré wordt plots de zeebries merkbaar. Het koelt flink af tot 26° ;-)

Maar toch jasje terug helemaal dicht.

De buurt wordt ook merkbaar "chicker", vanaf de heuvel ligt Nazaré wit te schitteren in de zon.

Laatste loodjes naar Salir do Porto, maar niet zonder de heuvel bij São Martinho do Porto even op te rijden. Geniet even mee van de prachtige baai.

Bij Guesthouse Salir staat Edith, de Zwitsere eigenares, me al op te wachten met een frisse pint.

Stof en hitte zijn snel vergeten. 

Een tukje, om dan af te zakken naar ons onvolprezen steak restaurant : Lua de Pedra.

Handjes schudden, tis lang geleden, hoe ist, steengrill zoals altijd ...

Als mijn oren nog even kan sluiten voor een bende lallende westvlaamse Johnnys en Marinas, is de avond perfekt ... zeker naar een feestaimpje.

Voila mannekes, de dag zit er op; de trip naar Portugal was een redelijk succes.

Veilig en wel kan ik aan het 'werk' beginnen : Portugesen achter hun veren zitten.

Maar dat is voor morgen.

Slaapwel.

Salamanca (sp) - Aveiro (pt)

Vandaag staat de 222 op het programma.

Deze weg is vernoemd als de beste weg om te rijden,

zie op : http://www.avisbestroad.com/uk/the-top-25-roads/

Alhoewel de kilometers voelbaar worden in de rug, knieen en vooral zitvlak, ga ik er toch met enthousiasme tegen aan. Het eerste stuk is nog wat rechtdoor bollen, tot in Portugal, maar dan neemt Garmin de leiding.

Even naar het noorden, en dan resoluut het bochtenwerk in, richting west.

Deze richting is perfect, de zon staat bijna nooit recht in de ogen.

Het voornoemd verslag meldt 93 bochten; straf, ik heb er 215793 geteld (ik kan er één of twee naast zitten).

De paardjes zijn weer los, want de wegen liggen er perfect bij, zo goed als geen verkeer.

Geen moment vervelen, maar ook geen moment suffen. 

Ik stop even om de GoPro te monteren. Als ik de filmpjes kan opladen, zie je ze hier

Het eerste deel van de route loopt door berg/heuvelachtig gebied. De ene quinta na de andere, vooral druiven worden hier geteeld.

Dat Portugezen geen Belgen zijn wordt ook hier weer duidelijk. All  75 km bochtjes door een prachtige streek, en geen enkel terrasje of cafeetje gezien.

In het beste geval kan je iets te drinken kopen in een benzinestationnetje in één van de vele dorpjes.

CreditCard is hier ook nog niet uitgevonden.

In het tweede gedeelte duikelt de weg naar beneden, de Douro vallei in. Ook mooi, maar wat minder spectaculair om te rijden.

De druiven hebben plaats gemaakt voor kersen.

Om de haverklap staat hier een stalletje met kersenverkoop.

Een stop in het eerste cafeetje dat ik tegen kom. De kelner is een Portugees, die Nederlands praat (werkt parttime in Nederland). De barman spreekt frans : geboren in Brussel.

Ik zal nog meer Portugezen tegenkomen die kort of lang in het buitenland verbleven hebben (vb onze leverancier van electrotoestellen heeft 30 jaar in Canda gewoont).

Portgual heeft zijn zonen en dochters uitgezonden (weggejaagd?), maar ik hoor meerdere keren dat ze vroeg of last krijgen van heimwee (hoewel sommigen nooit in Portugal geleefd hebben)

En kijk, achter een bocht nog een bekende Portugees :

zoals gezegd, de gopro filmpjes en fotos komen nog.

Wat doet een Portugees in een dorpje op een rustig weekend?

Juist : een stoel buiten en rondkijken. Dat was in het Waasland vroeger niet anders.

Hier wordt een "motard" ook nog verwonderd (bewonderend?) nagekeken. Gesprekken stoppen, groepjes keren zich om ...

Dichter bij Aveiro wordt het stilaan te warm om nog confortabel te zijn.

Nieuwe stop om af te koelen

Aveiro zelf heeft niet echt veel indruk gemaakt. De gondels op de rivier lijken me nogal afgekeken.

Wel mooi was een openluchtconcert, klassiek muziek met koor en sopraan. Gratis, zomaar.

Vanop een terrasje is dat best genieten. (maar daar is klaasvaak ook weer terug)

De kilometer beginnen hun tol te eisen, en ik moet jammer genoeg te vroeg naar bed.
Maar ... morgen zijn we 'thuis' in Nadadouro !

Slaapze !

Bordeaux (FR) - Salamanca (SP)

Rond de 9 zit ik terug in het zadel.
Toch nog maar een extra truitje aangetrokken, het is bijna einde mei maar toch maar 14° :-(
En na een uurtje zijn de plensbuien en rukwinden er terug.
De Tramontana en de Mistral spannen samen tegen mij.

Opnieuw : goed materiaal want we blijven droog (maar vuil van het opspattend nat).

Zoals gisteren is 1 rijstrook amper breed genoeg, zeker als er trucks in de buurt zijn.
Wakker en alert blijven ...

Eénmaal de Pyreneeën in zicht zijn, krijgen we er nog wat mist bij (ik rij door de wolken) en net geen vriestemperatuur. Ik weet wel, 10° is er nog ver van, maar gevoelsmatig er dik onder...

Een paar uurtjes rillen (chillen is niet nodig), en het begint op te klaren.
Ook de autostrade in Spanje is vanaf de grens vele malen mooier om te rijden dan in Frankrijk.

Als Frans afscheidskadootje hebben we wel zeker 5 tolstations op korte afstand; altijd zelfde cermonie : stoppen, handschoenen uit, tikketje nemen of betalen, alles terug wegsteken, handschoenen met wat klammige handen van de regen terug in de handschoenen proberen te krijgen, helm dicht, oef ... de slagboom is nog open en de rij achter me is niet al te lang geworden.

Het landschap wordt mooier, de autostrade slingert erdoor, en de zon komt me helpen.
Een beetje teveel zelfs, want even verder is het 20°, en wordt het zweten.
Regenpak uit, zomerhandschoenen aan, ... plezierig bollen.

Ver zicht, geen politie te zien, en ik hoop zij mij ook niet, want de paardjes worden vrijgelaten !
Dit begint op motorrijden te lijken.

Het is nog wel een 700 km vandaag, een einde na de 970 van gisteren.
De autostrade naar Salamanca blijkt een trukker-traject te zijn.
Niet dat er veel trucks rijden, maar tussen Burgos en Salamanca zijn er om de kilometer bezinestations. Als je hier zonder valt, dan heb je wel heel veel pech maar kan je duwen tot aan het volgend station.

De stations zelf liggen er wat verlaten bij. Ik ga er tanken, en maak waarschijnlijk de pompbediende wakker. Er is zelfs een mini-superette. Water bijvullen...

En dan, eindelijk, Salamanca.

Het is al direct duidelijk dat deze stad eigendom is van de studenten.
Heel toffe bruisende sfeer, geen lawaai, wel gezeligheid.

Mijn hotel is op 500 meter van het oude centrum waar alle actie is.
Kleine straatjes, veel tapa bars.

Dit lijkt me ook de bakermat van de Iberico ham, kijk maar mee:

Frietkot vind je hier niet, wel ham en kaas uit een puntzakje.

Lekker ;-) 

Ik vul dat nog aan met een kleine tapa op het centrale plein, waar een jazz-groepje sfeer maakt

En kijk wat ik tegenkom : Belgisch bier !

En de naam van het café is :

;-)

Tot morgen voor de 3de etappe.

Ik kijk er naar uit, want het wordt nec-plus-ultra motoren.

Slaapwel.